Głupia zakonnica nie zna życia
(Na podstawie „Wracając z...”
s. Agnieszki Kotei albertynki )

Lśnisz mi w oczach, w uszach dzwonisz
lgniesz do kształtu mojej dłoni
tryskasz szczęścia kaskadami
"jesteś ze mną" rośnie w "z nami"

Już mi się w gębie nie mieszczą uśmiechy
a oni tacy smutni

Głupia zakonnica nie zna życia
a oni tacy smutni

ci przechodnie
tacy smutni

pewnie jeszcze nie wiedzą
na co Cię stać

i że to dopiero nadchodzi
nadchodzi czas

i że to dopiero nadchodzi
czas
rzetelnego cudu

Bo gdy przestaniesz już dźwięczeć i błyszczeć
gdy już umkniesz palcom i spłyniesz mi w ciszę
a uśmiech skurczony nie dotrze do twarzy
bo serce zwiotczałe długo miłość waży

To Ty, mój Wszechwładny
Domownik-Przechodzień
To Ty, mój Wszechwładny
Domownik-Przechodzień
sprawisz, że nadal
że nadal, o cudzie

cała będę w Tobie
cała będę w Tobie

cała będę w Tobie
cała będę w Tobie