O Panno!
( z „Króla-Ducha” Juliusza Słowackiego)

O Panno! któraś tę ziemi tęsknotę
Uspokoiła i rozczarowała,
Śćmiona przez ducha moc — i światło złote,
W płomieniach serca i w czystości ciała:
Oświeć, że jeszcze tę nędzna  robotę-
Niech tak w przeczuciach będzie doskonała
Jak utęsknienie wieków dawnych było
Za nieskalaniem i za bezmogiłą.